Lüleburgaz’da bulunan bir alışveriş merkezine gitmek üzere yolda yürüyen Sevim Canbaz, sokak köpekleri tarafından saldırıya uğradı. Sokak köpekleri tarafından 4 kez ısırılan Canbaz yaşadığı dehşet anlarını anlattı.
D-100 Karayolu üzerinde bulunan alışveriş merkezinin yakınlarında bulunan boş arsada bulunan köpekler tarafından saldırıya uğradığını söyleyen Canbaz ‘‘Bugün benim başıma gelen yarın daha korumasız yaşlı veya bir çocuğun başına da gelebilir. Ben ölümden döndüm ama başkası bu kadar şanslı olmayabilir. Ciddi anlamda kendini örnek olarak gösteren Lüleburgaz Belediyesi’nin sokak köpeklerine çözüm bulması gerekiyor.
4 Şubat günüydü. Saat 17:45 sıraları olduğunu tahmin ediyorum. Bankamatikten işlem yapmak üzere alışveriş merkezine gidiyordum. Kaldırımdan gittiğim sırada yandaki boş arsada köpeklerin olduğunu gördüm. Fakat hiç böyle bir durumun oluşacağını tahmin etmedim, ilerledim. Arkamdan gelen o köpeklerden biri bana saldırdı. Önce sol bacağımdan ısırdı. Sol bacağımda 3 ayrı yerde ısırık var. Sonrasında ben kendimi korumaya çalıştım. Çantamı ısırmaya çalıştı. Bu esnada sert bir şekilde yere düştüm. Düşmemle beraber köpek saldırmaya devam etti. Yere düştüğümde bu kez sağ bacağımı ısırdı. En büyük ısırığı yerde sağ bacağımı ısırması oldu..
O an neler düşündüm neler yaptım, şu an net hatırlamıyorum. Ama çok korttum. O an neler yaşadığımı bir ben bilirim. Gerçekten Allah korudu diyorum. Beni Edirne bayırı istikametinden gelen bir araçtakiler görüp kurtarmış ve hastaneye götürmüş. Benim orada bu saldırıyı bu şekilde atlatmamın bir sebebi de ayağımdaki bot ve kalın eşyalar olmasıdır. Bu ısırıkların şiddeti ayağımda bot olması sebebiyle biraz daha hafifledi diye düşünüyorum.
Hastanede ise bir rezalet daha yaşadım. Acil bölümünden giriş yaptım. Orada beni tuvalete yollayıp sabunlu suyla ısırık yerlerini yıkamamı istediler. Bu mudur yapılacak muayene? Birçok kişinin ihtiyacını giderdiği yerde ben ısırıklarımı temizlemek zorunda kaldım. Bu iş böyle mi olmalı? Güzel, temiz bir ortamda doktorların bunu yapması gerekmez mi? Anlam veremedim ama mecbur kaldım. Benim ardımdan başka biri de yakın bölgede saldırıya uğramış. Bu kişi hem de küçük bir kız çocuğu. Ona da aynı muameleyi yaptılar. Tuvalette ısırık bölgeleri mikrop kapsa kim bunun hesabını verecek?
Olaydan iki gün sonra belediye ile görüştük. Bana ‘Köpeği bulma şansımız yok. Siz tedavinizi olun’ dediler. Bana çözüm üretmek yerine köpek kovucu cihazlardan almamı söylediler. Lüleburgaz’a bu yakışıyor mu diye sorduğumda, ‘Lüleburgaz’ın 36 köyü var. Burada çoğalan köpekleri getirip bırakıyorlar’ dediler. Benim anladığım bu durumu aciz bir şekilde kabullenmişler. Bir şey gelmiyor elimizden yaklaşımı oldu. Birçok yerde bu tarz olaylar oluyordur. Büyük belediyelerde de bu durum vardır. Sonuç olarak her yerde köpek yaşıyor. Onlar nasıl çözüm buluyorsa Lüleburgaz Belediyesi de bir çözüm üretsin. Hala bu durumu yakıştıramıyorum Lüleburgaz’a. Yaşadığımız şehir Lüleburgaz. Ciddi anlamda örnek kentlerden biri olduğu söyleniyor.
Olayın ardından iki haftadır işime gidemiyorum. Sosyal hayatım bitti gibi bir şey. Dışarı çıkamıyorum. Yolda yürümeye korkar oldum şuanda. İçimde bir korku oluştu. Ben hayvanları çok seven bir insandım. Özellikle sokak hayvanları için üzülür kış günlerinde yardımcı olmaya çalışırdım. Şimdi ise o hayvanlardan korkan birisi haline geldim. Köpek fobisi oluşmaya başladı. Evde köpek sesi duyduğumda korkuyorum” dedi.