İki yılı aşkın süredir tüm dünyada insanların kâbusu olan
 salgın hastalık, hızla etkisini sürdürerek devam ediyor.

&nbsp; İnsanlık şaşkın,
 hayat dengesiz, ekonomi ise çıkmazda.

Tüm bu olumsuzluklara rağmen hastalıktan uzak yaşamak
 arzusunda olan vatandaşlar ise sade bir hayatla baş başa kalabilmek için çözüm
 yolları arıyor.

&nbsp; İmkanı olanlar
 doğaya kaçıp yeni yerleşkeler kuruyor, olmayanlar da dikkatle yaşanılması
 gereken yöntemi uyguluyor.

Son iki yılda Kırklareli’de tarlasında yaşayan yüzlerce
 belki de binlerce vatandaş, bağ evleri yapıp yaşamlarını orada sürdürmeye
 başladı.

&nbsp; Kırklareli’nin
 coğrafi yapısı ve doğası sağlıklı yaşama çok elverişli.

Salgın nedeniyle de çok göç olan Kırklareli, elbette ki
 ekonomik yönden de hareketlendi.

&nbsp; Kısacası Kırklareli
 nüfusunda da hatırı sayılır nüfus artışı yaşandı.

Peki bağ evlerinde yaşam nasıl sürüyor?

&nbsp; Biliyoruz ki ne
 kadar sakin bir ortamda yaşanılmaya çalışılsa da şehirlerle bağlantı kesilemiyor.

&nbsp; Ekmek, su, yemek ve
 birçok gıda ürünleri için yine şehrin yolunu tutuyoruz.

Sosyal mesafeye dikkat ederek gidip geldiğimiz yollarımızda
 daha dikkatli olmaya çalışıyoruz. 

&nbsp;&nbsp; Bağ evlerinin en
 çok özlem duyulan tarafı yanan soba üstünde kaynayan çay ve zaman zaman
 pişirdiğimiz eğlencelik kestane kavurmasıdır.

Bu bağ evlerinin ev içi dünyasında yaşananlardır.

&nbsp; Bir de doğa tarafı
 vardır. Yani bahçe hayatı.

Bağ evi sahipleri genellikle ihtiyaçlarına göre sebze
 meyvelerini ekerler.

&nbsp; Onların bakımıydı, çapasıydı
 derken zaman akıp gider.

Bir de hayvan merakı olanlarımız ise tavuk ve kaz gibi
 canlıları bahçesinde bulundurarak doğal ürünlerinden istifade ederler.

&nbsp;&nbsp; İşte böyle bir
 yaşam tarzıdır bağ evi hayatı.

&nbsp; Ama her şeyden
 önemlisi doğaya zarar vermeden tüm bunları yaşamaktır.

Doğa geleceğimizdir.

Doğayı hor kullanırsak bizden sonrakilere yaşanılacak bir
 hayat bırakmamış oluruz.

&nbsp; Ha bir de salgına
 dikkat.

Toplumu korumak için de üzerimize düşeni yapmalıyız. 

Sağlıkla…

Hoşça kalın.

Nice zamandır yazmak istediğim bir konu bu aslında. İnsanlar
 sömürüden bahsederken nedense hep Amerika’yı kullanır ama sömürünün tarihini
 İngiltere başlatmıştır.

İngiltere sömürü faaliyetlerini Hindistan’da sürdürmüştür.
 Özellikle Hindistan’ın Doğu bölgesine yerleştirmiştir faaliyetlerini. Tarihi
 Hindistan denilen yer içerisine Pakistan ve Afganistan’ı da almaktaydı. 

Hindistan’a ilk gelen Avrupalılar aslında Portekizlidir. Buna
 kıyasla İngiltere, Portekiz ile temas etmeden Hindistan’a ulaşmanın yollarını
 aramıştır. İngiltere’de burjuvaziler Hindistan için örgütlenmeye başlıyor. Bu
 örgütlenmenin adını da Tüccar Maceracılar koyuyorlar. Ne acı değil mi?

Bu örgüt 1581 yılında kuruluyor. Hindistan’da ilk şirketi
 kuranlar İngilizler fakat bu şirket bir devlet şirketi değil. Bu şirketi toplam
 yüz bir İngiliz tüccar hisse ile kuruyor. Bu tüccarlar İngiliz Hükumetini de
 Hindistan konusunda ikna ediyor.

Daha sonra İngiliz Doğu Hindistan Kumpanyası kuruluyor. Bu
 şirket tekel haline geliyor ve Hindistan ile İngiltere arasında tek yetkili
 mercii oluyor. Bu şirketin başkanı Hindistan valisi unvanını alıyor. İngiltere,
 Doğu Hindistan’da bir tekel oluşturuyor ve Doğu Hindistan’da yer almak isteyen
 başka organizasyonları saf dışı bırakıyor.

Bireysel girişimciliğin teşvik edilmesine de pozitivizm adı
 veriliyor. Daha sonra bu kavram merkantalizme evriliyor. Ticari çıkarları her
 şeyin üstünde tutan bir düşünce sisteminin de getirilmesi uzun zaman almıyor.

Bu dönem gücün Doğu’dan Batı’ya kaydığı dönem olarak
 özetlenebilir aslında. Osmanlı aydınlarının bu konu hakkında fikri şu: Bu
 toplumlarda memur zihniyeti çok güçlü. Bireyselcilik engelleniyor. Avrupa
 toplumlarında ise tam tersi. Bu yüzden daha ilerideler.

Özellikle Prens Sabahaddin böyle düşünüyor. &nbsp;

İngiliz şirketi ilk Hindistan seferinde Endonezya ve
 Malezya’yı içine alıyor. Bu ticaret o kadar gelir getiriyor ki şirket çapını
 genişletmek istiyor. Bundan sonra İngiliz Hükumeti şirketi Çin ve Kore’de de
 ticaret yapması için izne bağlıyor. 

Bu izni alan tüccarlar hükumetten bağımsız, buralarda kendi
 adlarına ticari anlaşmalar yapmaya başlıyor. Bundan sonra İngiltere bütün
 Hindistan’da sömürgecilik faaliyetine girmeye karar veriyor.

Bu dönemin en çok gelir getiren ürünü baharattır. İngiliz
 tüccarları İmparator Büyük Babil’den izin alıyorlar. Hindistan’da baharat
 fabrikası kurulması için anlaşma sağlanıyor. 

Bu Hindistan’ın sömürgeleştirilmesinde büyük bir adım çünkü
 Hindistan sömürgeciliğinde artık İngiltere kurumsallaşması başlıyor. Sonraki
 ilk iş İngiltere’nin Portekiz donanmasını yakmak. 

Buna yaparak Hindistan ticaretinde Portekiz’i saf dışı
 bırakıyor ve hemen ardından Hindistan’da ticari üsler kuruyorlar. Bu Hindistan
 yönetiminin işine geliyor çünkü yabancı sermaye yatırımı var. İngiliz şirketine
 ticari ayrıcalıklar tanıyorlar. 

Fabrika açıyorlar. İngilizler önemli bir adım atarak Hukuki
 olarak Hint devletinden imtiyaz alıyorlar. Bu imtiyaz kendi kentlerini kurma ve
 bu kentler içinde kendi çıkarlarına uygun şekilde üretim yapma imtiyazı
 alıyorlar. 

İngiliz girişimleri yoğunluk kazanıyor. İş gücünü pamuğu
 kullanarak artı değeri Avrupa pazarına sürülüyor. Başka İngiliz şirketleri de
 kuruluyor daha sonra İngiliz milli çıkarları devlet müdahalesiyle Birleşik
 Hindistan Şirketi’ni kuruyorlar. 

Tekel genişleyerek doğrudan İngiliz tekeline dönüştürülüyor
 yani. Sömürgeleşme bu şekilde gerçekleşiyor.

Önemli bir olay; İngiltere Hindistan’ın dönemin en önemli
 limanlarından biri olan Surat limanını ele geçiriyor. 

Bu süreçte şirket ticari bir yapılanma olarak öne çıksa da
 askeri olarak da güçleniyor.

Bu limanın alınmasıyla da Ganj ticaretinde de adım
 atıyorlar. Diğer ülkeler saf dışı kalıyor. 

Aynı zamanda Hindistan’daki siyasi erki de İngiliz devlet
 destekli ticaret sistemi bulunuyor. Bu yeni sistemle Hint tarihi kültürü daha
 çok yer ediniyor eğitimde. 

Dikkat çekmemek için dil çalışmaları başlıyor. İleriki
 evrede Hindistan’da İngilizlere bağlı yetişmiş memur bir sınıf ortaya çıkıyor.

Hindistan’da toplanan vergilerin büyük bir kısmı
 İngiltere’ye gönderiliyor. Vergi geliri çok fazla olduğu için ticarete ihtiyaç
 duyuluyor. 

Bunlar sömürgeciliğin sistem kazanmasını, nasıl
 uygulanacağına dair tecrübe yaratmasını sağlıyor. 

&nbsp;

Müzik üzerine yaptığımız seçimler hem benlik bilincimizin
 gelişmesine hem de müzik endüstrisinin ekonomik koşullarına olumlu katkılarda
 bulunur. Pop müziğin son zamanlarda kazandığı kültürel ve ekonomik ivme onu kültürel
 çalışmaların merkezine oturtmuştur.

Adorno’nun yaptığı çalışma kitle kültürünü en sistemli ve
 ciddi bir analizidir. Adorno on popüler müzik adlı makalesinde popüler müzik
 üzerine üç önemli iddiada bulunur. Bunlardan ilki ona göre pop müzik
 standartlaşmıştır. Diğer bir deyişle en genel özelliklerinden en özel olanlara
 genişlemiştir. Ayrıca popüler bir şarkının incelikleri diğer şarkının
 incelikleri ile değiştirilebilir.

Popüler müziğin yapısı mekaniktir. Müzik endüstrisi bu
 standartlaştırma işlemini gizleyebilmek için Adorno’nun sahte bireyselleştirme
 olarak ifade ettiği sürece bağlanır. 

Hit şarkıların
 standartlaştırılmasının amacı dinleyicilerin ayrıştırılmasıdır. Dinleyicilere
 seçme hakkı verilmeden dinleyecekleri müzikler önceden dayatılır.

İkincisi ise popüler müziğin pasif
 dinlemeyi yarattığıdır. İnsanlar kapitalist sistem altında çalışmayı sıkıcı ve
 baskıcı bulduğundan dolayı bir kaçış yeri olarak pop müziğe sığınırlar. Pop
 müzik hayat ile verimsiz üretkenlikten uzak bir bağlantıdır. 

Üçüncüsü popüler müziğin sosyal
 bir çimento olduğunu savunur. Pop müziğin sosyo-psikolojik işlevi ise müziğin
 tüketicilerinin günlük hayatın düzenine fiziksel olarak uyumunu
 gerçekleştirmektedir. Bu uyum kitle davranışının sosyo psikolojik biçiminin iki
 türünde kendini gösterebilir: Birincisi, tüketicinin kendi sömürü ve baskı
 ritminin oyalaması doğrultusunda işler. İkincisi ise hayatın asıl koşullarından
 habersiz, duygusal bir sefalete kapılır.

Ekonomi politik yaklaşımını özel
 olarak müzik endüstrisin gücü üzerine odaklar. Müzik endüstrisinin ürettiği
 ürünlerin kullanım değerinin belirlediği varsayılır. Dinleyici ona sunulan
 ürünler tarafından ideolojik bir şekilde yönlendirilebilir. Rosselson’a göre müzik
 endüstrisi dinleyiciye ondan dinlemesi istediğini verir. Müzik endüstrisi kapitalist
 bir endüstridir. Aynı zamanda müzik endüstrisi muazzam bir ekonomik ve kültürel
 güce sahiptir. Popüler kültürün yarattığı ürünler onu kullanan ve satın alan
 bireyler için onu üretip satan kapitalistlerden farklı bir kullanım değerine
 sahiptir.

Alıcıların amacı çeşitli istek ve
 arzularını doyurmaktır. Ürünler sembolik önemleri üzerinden değer kazanırlar.
 Tüketim ise aktif yaratıcı ve üretken bir süreçtir. Pasif bir dinleyici kitlesi
 yaratıp onu yönlendirmenin ötesinde müzik endüstrisinin çeşitli bölümlerinin yaşaması
 aktif cevap verme yeteneği ile ilgilidir. Sonuçta iyi kar elde etmek için
 gerekli olan var olan ihtiyaçları karşılayıp, dinleyiciyi tatmin etmektir. Müzik
 endüstrisi belki müziğin üretildiği repertuvarı kontrol edebilir fakat nasıl
 kullanılacağını ve onu kullananların ona yüklediği anlamı kestiremez.

Arabesk Türk toplumuna ait bir ifadelendirmeyi
 karşımıza çıkartır. Arabeskin yaşadığımız coğrafyada önemli bir gösterge olduğu
 açıktır. Türk toplumunda popüler olmanın var olması ve üretilip tüketilmesi
 kolektif bir şekilde olmaktadır. Türk toplumunda ortaya çıktığı şekilde popüler
 kültür bir karşıtlıktan çok uyum ve ortak kabulü içermektedir. Cumhuriyet
 elitleri arabeskin ortaya çıkışını bilinçsiz bir halk anlayışı ile açıklarken,
 sosyalistler de arabeskin devlet-sınıf güdümünde bir kültürel hegemonya sonucu oluştuğunu
 savunurlar. 

Genel İslami anlayış arabeski
 dinsel anlayıştan uzlaşma ve bir yozlaşma olarak tanımlamıştır. Popüler
 kültürün gücü ve istikrarı çevrede yer alan ve yerel olan grupların ortak
 çıkarların değişen odak noktaları etrafında esnek ilişkiler biçimleri içinde yapılandırabilme
 kapasitesidir. Müzik sözel ve sözel olmayan sembolik bir koddur. Farklı
 araçlara bağlanmış sembolik kod olarak müzik bireylerin hayatı anlamlandırma
 pratikleri içinde önemli bir yer işgal eder. Müzik yapıtları içinde
 bulundukları toplumsal yapının imgelerini ve ortak sembolik anlam dünyasını
 işaret etmektedir. Örneğin arabesk müziği duyan birçok kişinin zihninde bu
 müziğin temsil ettiği gruplar ve farklı bir yaşam biçimi şekillenebilir. 

Yaygınlaşmaya başlayan müzikal
 yapı toplumun coşkusuyla bir otaklık taşımaya başlar. Ayrıca farklı
 dinleyicileri birleştirir. Müziğin kitleleri uyuşturan yönüne dikkat çekerken diğer
 yandan hızla değişen dünyaya adapte olamayan bireyler için bir soluklanma veya özgürleşme
 aracı olarak iki uçta yer almaktadır. Temel ihtiyaç, toplumsal koşulların halk
 yığınlarına dayattığı düş kırıklığından dolayı ticaretin hizmetine koşulur. Bu
 hizmet ise popüler kültür alanında inşa edilen bir ürün olarak bir müzikal
 eserin üretilmesi şeklinde karşımıza çıkmaktadır.

Üretilen ürün artık acının ortak paylaşıldığı
 bir meta, bu anlamıyla acıya tahammül edebilmeyi sağlayan bir araca
 dönüşmektedir. Dinleyiciler müziği içselleştirmeyi ihtiyaç duymaktadırlar.
 Özetle müzik toplumsal hayatın içerisinde üretilen ve buna bağlı olarak toplumsal
 çerçeve içine yerleştirilen bir kavramdır. Müzik çoğu toplumda genel ve özel
 durumların anlamı ve zihniyet durumu hakkında ipucu niteliğinde bilgiler
 verebilmektedir. Arabesk de içinden doğduğu koşullarda yaşayan bireylerin benliklerinin
 inşasında önemli bir kültürel yatıştırıcı işlevi görmüştür. Söz konusu müzik
 türleri sahicidir, kendi hayatlarının içinden çıkmıştır, meşrudur ve
 anlamlıdır. Müzik ülkemizde çoğu zaman sessiz kalmaya mahkum edilmiş grupların kültürel
 yapıları hakkında önemli ipuçları vermektedir. Arabesk, müzikle başlayan bir ifadelendirme
 sürecidir ve sonuçta kendine özgü ve özel bir kültürel duruş tarzı
 geliştirmiştir. 

&nbsp; 

&nbsp;

&nbsp; Vatandaş bin bir
 umutla yeni yılı bekledi maaşlar zamlansın da rahat nefes alalım diye.

Maaş zamları yapıldı.

Yüzler güldü çünkü verilen rakamlar o günkü şartlarda
 yeterli gibiydi.

&nbsp; Ama sonrasında
 sevinç vatandaşların kursağında kaldı.

Başta gıda sektörü olmak üzere her alanda yapılan zamlar can
 yaktı.

&nbsp;Bütçe yetersiz, zamlı
 maaşlar da sadece mutfak giderlerini karşılayabilecek duruma geldi.

Diğer genel giderlerimiz ise karşılıksız kaldı. 

&nbsp; Kira, elektrik, su,
 doğal gaz gibi harcamalar vatandaşı çaresiz duruma getirdi.

Hal böyle olunca eldeki mevcut parayla idare edebilmek için
 pazarlıklar kiloyla değil adetle alınmaya başlandı.

&nbsp; İki eli dolu
 alışveriş yapmış bir vatandaşı pazar çıkışında görmek neredeyse mucize.

&nbsp;Bir elde taşınan
 poşet ise yürek acısı. 

İçinde birkaç parça yemeklik veya meyve var.

&nbsp; Peki çözüm ne?

Bugünkü şartlarda çözüm yok.

&nbsp;&nbsp; Çözüm yüce
 Devletimizde.

En kısa zamanda ya piyasalardaki fahiş fiyatlar düşürülür ya
 da işler yoluna girinceye kadar vatandaşa bir ay tek, bir ay çift maaş ödenerek
 bu kriz aşılır.

&nbsp; Veya Devletimiz bir başka
 çözüm üretilmelidir. 

Evde küçük çocuğu olanlar çocukların isteklerini yerine getiremezlerken
 babalar yaşadığı vicdan azabını dışarıya yansıtamayıp içlerine atarak
 geçiştirmeye çalışıyor. 

&nbsp; Yokluğu sadece
 yaşayanlar değil, yaşamayanlar da bilmelidir. 

İstiyoruz ki bu yokluğun hissi zengin fakir her vatandaşın
 ortak problemi olsun.

&nbsp;Konuyu daha da
 detaylandırmama gerek yok, yazmakla bitmez.

Çarşı Pazar fiyatlarını da ayrı ayrı girmek istemiyorum
 çünkü isimleri saydıkça alım gücü olmayanlara alamadıklarını hatırlatmış
 olacağım.

&nbsp; İnşallah bu zor
 günleri geride bırakırız ve herkes arzu ettiğini alabilir. 

Huzur ve mutlu bir gelecekte yaşamayı hak ederler.

Saygılarımla

Hoşça kalın.

Her yıl aralık ayı sonunda belirlenen resmi ilan zamları henüz
 açıklanmadı.

&nbsp; Yeni yılın ilk
 ayından geçerli olmak üzere uygulanan zamlar bu yıl halihazırda eski tarifeyle
 devam ediyor.

Önceki yılın ilk aylarından günümüze dek basının sorunlarını
 dile getiren basın kuruluşları basının sesi olmaya çalışsalar da maalesef ki zam
 alma konusunda yol kat edemediler.

&nbsp; Anlaşılan o ki Basın
 İlan Kurumu ya karar veremedi ya da konu değerlendirme aşamasında kaldı.

Yayınlanmakta zorlanan ve bugüne dek binin üzerinde kapanan
 yerel basın, biraz daha ekonomik sıkıntılar yaşarsa mevcut yayınlarda da büyük
 kapanmalar olacaktır. 

Basının yaşamasında ekonomik gelirler yönüyle basını
 destekleyen resmi ilan gelirleri önemli bir yere sahiptir.

Elbette ki resmi ilanlarla yaşayalım demiyoruz. 

&nbsp; Her gazetenin kendi
 gelir kaynakları da mevcuttur. 

Bu gelirler olmazsa basın ilan girdileri bir gazeteyi zaten
 yaşatmaya yetmez.

&nbsp; Madem Basın İlan Kurumu
 istihdam konusunda kurallar koymuş ve basında buna riayet ediyor, bir an önce
 gerekli görüşmeler tamamlanıp zamlar açıklanmalıdır.

&nbsp; Tüm ulusal ve yerel
 cemiyetlerin bir yıldır feryat seslerine cevap vermeyen yetkililer ne yazık ki
 basının bitme noktasına gelmesine seyirci kalmışlardır.

&nbsp; Yoklarla zor
 şartlarda mücadele eden basın elbette ki desteklenmeli.

Okuyucunun ve vatandaşın da bu anlamda desteği söz konusu
 değil. 

Onlar da kendi çarklarını döndürmeye çalışıyorlar.

&nbsp;Bu sebeple basının
 gelir kaynaklarından birisi olan ilan gelirleri mutlaka yükseltilmeli zamlar
 açıklanmalıdır.

Yerel basının küçük bölgelerde yaşaması zordur.

Daha birçok dikkatten kaçan sıkıntılar vardır ve de göz ardı
 edilmektedir.

&nbsp; Bizler yoklarımızla
 istihdama katkı sağlıyor, devletimize vergi veriyorsak, primleri ödüyorsak
 Devletimiz de bize yaşam kaynakları anlamında projeler üretmelidir. 

Basın yaşatılmalıdır. 

İyi umutlar, beklentisindeyiz.

Saygılarımla

Kırklareli Gazetesi Sahibi
 ve

Kırklareli Medya
 Mensupları Cemiyeti Başkanı

Şerafettin Ural

Üretim koşullarının kültürün alanlarında değişim geçirmesi
 yarım yüzyıldan daha uzun sürmüştür. Bir sanat eseri ilkesel olarak her zaman
 çoğaltılabilir bir nitelik taşımıştır. Taklit edilen kopyalar zanaatların
 zanaatların pratik aşamasına geçen öğrencilerin, eserlerini yaygınlaştırmayı
 arzulayan ustaların ve kazanç peşinde koşan üçüncü tarafların elinden
 çıkmıştır. Bir sanat eserinin teknik araçlarla yeniden üretilerek çoğaltılması
 yeni bir olguyu temsil etmektedir. Önceleri sanat eserlerinin çoğaltılması bakımından
 iki yordam biliniyordu: Dökme ve damgalama. Ortaçağlarda ise ahşap baskıya
 gravür ve oyma baskı eklendi. 19.yy’da ise litografi (taş baskı) ortaya çıktı.
 Litografi, grafik sanatına gündelik hayatı resimleme imkanı sağlamış ve böylece
 baskı tekniğine yetişmeye başlamıştı. 1900 yılı civarında yeniden üretim hem
 geçmişten bize nakledilen bütün sanat eserlerinin çoğaltılmasına, böylece bu
 eserlerin kamuyu derinden etkilemesine imkan tanıyan hem de sanatsal süreçler
 içerisinde kendine özgü bir yer edinen bir standartta ulaşmıştı.

Bir sanat eserinin en kusursuz biçimde çoğalmış halinde bile
 bir öğe eksiktir; o sanat eserinin zaman ve uzam içindeki buradalığı, eserin
 meydana getirilmiş bulunduğu yerdeki biricik varlığı. Sanat eserinin varlığını
 belirleyen şey onun var olduğu zaman dilimi boyunca tabi kaldığı tarihtir.
 Asıl’ın buradalığı, hakikilik kavramının ön şartıdır. Hakikilik alanı, teknik
 yolla çoğaltmanın dışında kalır. Asıl olan inandırıcılığını muhafaza etmektir.
 Teknik yolla çoğaltılan kopyalarsa aynı inandırıcılığa sahip olamaz. Bunun iki
 sebebi vardır; 

Bir eserin işleme yoluyla çoğaltılması elle çoğaltılmasına
 kıyasla daha bağımsız bir süreçte gerçekleşir.

Teknik yolla çoğaltma, asıl olanın kopyasını, asıl olan
 açısından söz konusu olmayacak durumlara sokabilir.

Bir şeyin hakikiliği ilk ortaya çıktığı andan itibaren
 aktarılabilecek olan her şeyin esasını oluşturur. Tarihsel tanıklık etkilendiği
 zaman gerçekten devre dışı kalan şey nesnenin otoritesidir. Mekanik yeniden
 üretim çağında yok olan şey sanat eserinin halesidir.

İnsanın duyuları yoluyla algılaması insanlığın bütün varoluş
 haliyle birlikte değişime uğramaktadır. İnsanın duyu yoluyla algılamasının düzenlenişi
 hem doğa tarafından hem de tarihsel koşullarda belirlenir. Gerçekliğin kitlelere,
 kitlelerinde gerçekliğe uydurulması, düşünme açısından olduğu kadar algılama
 açısından da sınırsız boyutlu bir süreçtir. 

Bir sanat eserinin biricikliği, onun geleneğin dokusuna
 işlemiş olan yerleşikliğinden ayrılamaz. Hakiki sanat eserinin biricik değerinin
 temeli onun asıl kullanım değerinin gerçekleştiği yerde aranmalıdır. Teknik
 araçlarla yeniden üretim, dünya tarihinde ilk defa olarak sanat eserini, eserin
 törene, ritüele bağımlı olma durumundan kurtarmaktadır. Dolayısıyla,
 çoğaltılmakta olan sanat eseri, gün geçtikçe daha fazla çoğaltılmaya uygun hale
 gelir.

Sanat eserleri farklı düzlemlerde alımlanır ve farklı
 düzlemlerde değer biçilir. Burada birbirine zıt iki kutup öne çıkar.
 Birincisinde, vurgu eserin kült değerine yapılırken diğerinde eserin sergilenme
 değeri vurgulanır. Sanatsal üretim, bir külte hizmet etmesi amacıyla
 tasarlanmış olan törensel nesnelerle başlar. Günümüzde kült değeri sanat
 eserinin gizli kalmasını dayatır. Bugünde aynı doğrultuda sanat eseri, mutlak
 olan sergilenme değerinin öne çıkarılması sonucunda, tümüyle yeni işlevlere
 sahip bir olgu halini almaktadır. 

Fotoğrafta sergileme değeri kült değerini her bakımdan devre
 dışı bırakmaya başlamıştır. Kült değeri burada insan çehresine çekilir.
 Fotoğrafın portreye odaklanması tesadüfi değildir. Teknik araçlarla çoğaltma
 çağı sanatı daha önce külte dayalı temelinden koparmıştır. 

Tiyatroda oyuncu, seyirciye kişiliğini sunar. Seyirciler
 aktörün sunduğu haleden ayrılmaz. Sinemada ise oyuncuyu saran hale kaybolur.
 Sahne oyuncusu kendisini oynadığı roldeki karakterle özdeşleştirir. Sinema
 oyuncusunun yarattığı şey bir oyunun bütünü değildir. O pek çok ayrı performans
 parçasından oluşur.

&nbsp;Sinema oyuncusu son
 aşamada seyircinin yani pazarı meydana getiren tüketicinin karşısına
 çıkacağının bilincindedir. Pirandello’ya göre bu durum oyuncu üzerindeki
 baskıyı arttırır. Halenin durumunu etkiler. Tiyatro sahnesindeki oyun bir
 yanılsama şeklinde tezahür edemez. Sinemanın doğası kurgudaki işlemlerin
 sonucunda ortaya çıkar. Çağdaş insanın gözünde gerçekliğin sinema yoluyla
 temsili daha kayda değerdir çünkü kameraman gerçekliğin her yerine nüfuz
 edebilir. Bu durumun taşıdığı önem sanat ile bilimin ilişkisidir. Film kamerası
 bizi bilinçdışı görme ile tanıştırır. Seyirci bir tablonun önündeyken kendini tamamen
 zihninde dönen çağrışımlara bırakabilir fakat bunu bir film karesi önünde
 yapamaz. Görsel boyutta düşüncelere dalmanın, dokunsal boyutta bir karşılığı
 yoktur. 

&nbsp;

Bugünkü yazımda Kırklareli halkı için değerler ve normların suçun
 üzerindekini etkisini ele aldım.

Norm, bir topluluk içerisinde
 yaşayan bireylerin tutum ve davranışlarını belirleyen ilkelerdir. Bir topluluk
 içerisindeki bireyler normlara uymalıdırlar. Bu normlar, topluluk içerisinde
 olan bireylerin durum ve olaylara aynı çerçeveden bakmalarını, yakın fikirlere
 sahip olmalarını gerektirir. Sosyal normlar bireylerin bir arada yaşamalarını
 sağlar. Hukuk normları ise toplumda karşı konulamaz devlet yaptırımlarına bağlı
 kurallardır.

Değerler, belli bir toplum
 içerisindeki bireylerin yapması ve yapmaması gereken davranışların bütünüdür.
 Normlara uyma da bu değerler tarafından seçilir. Değerler normların ortaya
 çıkmasını sağlayabilirler. Değerler toplumsal hayatın önemli parçasıdır. Sosyal
 hayatta iyiyi, kötüyü ayırt etmeyi sağlayan değerlerdir. Değerler ve normlar
 bireyin düşünce ve davranışlarını, ilgilendiği, kaçındığı şeyleri ve hatta
 duygularını bile etkileyebilir.

Suç ve sapma davranışlarının
 temelinin ne olduğu sorusu pek çok araştırmaya temel olmuş ve günümüzde de bu
 soru etrafındaki araştırmaların yazılması devam etmektedir. Bu araştırmalardan
 en bilinenlerden biri olan teori “Sosyal Düzensizlik Teorisi’’ dir. Sosyal
 Düzensizlik Teorisi genel olarak “Yoksul mahalle sakinlerinin yasaları ihlal
 ettiğini ileri sürer, zira buralar sosyal kontrolün bozulduğu bölgelerdir.
 Kültürel sapma teorileri ise, “alt sınıf” alanlarında farklı değerler
 sisteminin geliştiğini savunur. Bu değerler, onları suç işleme yönünde motive
 ederken, suç içeren davranışların da onaylanmasına yol açar” (Güven, 2017) Bu
 görüşün ortaya koyduğu gibi bireyi var eden şey aslında toplumsal çevresidir ve
 bireyin suça yönelmesine sebep olan şey de bundan beslenir. Genel kanıya göre
 sapkınlığın nedenleri, sapkının içinde yaşadığı toplumsal durumdan ya da bu
 davranışlara sebep olan “toplumsal etkenlerden” kaynaklanmaktadır. 

Sosyal düzensizlik, bireyin
 içerisinde bulunduğu sosyal ortamın, bu sosyal ortama bağlı olan değer ve normların
 değişmesi anlamına gelir. Toplumsal düzen ortadan tamamen kalkar, düzen çok
 hızlı değişir. Bu durum da bireyde davranış bozukluğu yaratır çünkü birey
 aslında değişime veya değişim hızına adapte olamaz. Toplumsal düzenin
 bozulmasına sebep olabilecek önemli faktörlerden birisi göçtür. “Özellikle
 18’nci yüzyılın sonlarından itibaren ABD’ye yönelik olarak başlayan göç ve
 nüfus hareketleri büyüklüğü yönüyle eşine az rastlanır örnek oluşturmaktadır.
 Örneğin 1790-1890 yılları arasındaki 100 yıllık dönemde, ülke nüfusunda büyük
 oranda artış yaşanmıştır. Bu dönemde kent merkezinde nüfusun yaklaşık 130 kat
 artış gösterdiği ifade edilmektedir. Özellikle göçmen, işçi ve diğer alt gelir
 sınıfına sahip kişilerden oluşan bu gruplar şehirlerin etrafında sosyal imkânları
 yetersiz kenar mahallelere yerleşmiş ve buralarda kendine özgü bir alt kültür
 geliştirmişlerdir” (Başıbüyük, Karakuş, 2010) Chicago kentinde yükselen sanayi
 ile birlikte kente yeni gelen işçiler, özellikle sanayileşmenin kurulduğu
 bölgede yoğunlaşmıştır. Araştırmalar da suç oranlarının bu bölgede arttığını
 göstermektedir.

Bunun sebebi olarak bu bölgede
 sürekli insan kaynağının değişmesi gösterilebilir. Maddi durumunu düzelten
 göçmenler şehrin diğer bölgelerine taşınmakta ve taşınan göçmenlerin yerine
 farklı göçmenler geçmekteydi. Bu durum aslında sosyal kontrol mekanizmasının
 tam olarak oturtulamamasına sebep olmuştur. Bu mekanizmanın oturmaması
 bireylerin yeterince gözetlenmemesine sebep olur. Değişen toplumsal kontrol
 mekanizmaları bireylerde değer ve norm oluşumunu engeller ve kişide suç
 davranışlarına eğilim oluşturabilir.

&nbsp;

Benzine gelen zamlar hem trafiği hafifletti hem de bütçe
 ekonomisine katkı sağladı.

Peki.

Bu doğru mudur?

Asla.

İnsanların sosyal yaşam haklarının ellerinden alınmasına
 kesinlikle sıcak bakamayız.

Vatandaş aracına da binecek sosyal hayatına da artılar
 kazandıracak bu en doğal hakkıdır.

Yapabiliyor muyuz?

Hayır.

Araçların depoları 250-300 TL’ye dolabiliyorken bugün 500-600
 TL arasında doluyor. Vatandaş aracını kapıya çekmesinde ne yapsın.

Çözüm nedir veya çözüm var mıdır? Çözüm maalesef yok
 görünüyor.

Bir ara umutlandık, doların düşmesiyle alım gücümüz artacak
 diye.

Dolar düşmesine düştü de fiyatlar düşmedi.

Piyasaların geri adım atmasını beklerken bir de baktık ki
 fark ettirmeden küçük artışlarla dolar yine uçuk seviyelerine ulaşmaya doğru
 gidiyor ve bu durum her gün devam ediyor.

Tabi bu yazımda piyasalara pek girmiyorum. Konumuz benzin ve
 kontak kapamak.

Bence;

Doğrusu da bu.

Çözümü devlet bulamıyorsa vatandaş olarak biz bulalım. Çok
 acil olmadıkça araca da binmeyelim, benzin de almayalım. 

Elektrikte ve doğalgazda da tasarruf tedbirleri uygulayalım.

Satışları ne kadar düşürürsek önümüzü o oranda açarız diye
 düşünüyorum.

Eğer bizler çözüm üretmezsek kısa bir süre sonra ekmeği de 5
 TL’ye yeriz. 

Aç kalamayacağımıza göre tedbirlere başlayıp aile
 ekonomimizi becerebildiğimiz oranda düzene koyalım. 

Yoksa bu gidiş,

Bizi çok daha zora sokacak.

Hoşça kalın.

Sağlıcakla.

Tüketim kültürü sadece Kırklareli’de değil, dünyanın her yerinde
 en büyük sıkıntı olarak ortaya çıkmaya devam ediyor. Tüketim kültürünün
 doymazlığı, hep daha fazlasını istemesi pek çok kişinin dikkatini çekmiştir.

Tüketim toplumu hayatın insanlık üzerinde yarattığı değişimlerin
 en belirgini ve en kapsamlısı olarak sayılabilir. Tüketim toplumu kendisine
 verildiği isimden de anlaşılacağı üzere insanları sürekli olarak tüketme
 davranışında bulunmaya teşvik eder. 

Tüketim genel manada maddi bir tüketimi işaret etse de kültürel ve
 manevi olguları da maddileştirip tüketime hazır hale getirmektedir.

Tüketim toplumunda insanların kendini var edebilmesi için bir
 şeyleri satın alması beklenir. Satın alınan şey ne kadar tek, biricik ve
 pahalıysa onu satın alan kişinin statüsü de bu oranda yükselmektedir. 

İnsanlar tüketim mallarını satın almanın, onu elinde bulundurmanın
 bir saygınlık yarattığına inanmaktadır. Tüketim toplumunda tüketme arzusu
 özellikle genç yaştaki bireyler için karşı konulamaz bir amaç haline gelmiştir.

Postmodern dönemde sanat da bir tüketim nesnesi haline
 dönüştürülmüştür. Tüketim nesneleri temel prensipleri neticesinde bir ihtiyacı
 karşılamaktadırlar. Normal şartlarda insanlar tüketim nesnelerini bu sebeple
 elde etmek ister. 

Postmodern dönemde tüketmek bir normal haline geldiği için sanat
 da tüketim nesnesi haline dönüşmüştür. Sanat eserleri postmodern dönemde, tüketim
 toplumu için bir gösterge değeri kazanmıştır. Her halükârda bugün bir sanat
 eserinin sahibi olmak, onu elinde bulundurmak bir statü göstergesi olarak
 görülmektedir. 

Sanat eserini herhangi bir tüketim nesnesinden ayıran en temel şey
 ona harcanan emektir. Oysa tüketim toplumu ve beraberinde getirdiği tüketim
 alışkanlıkları sanatın içinin boşalmasına sebep olmuştu bir bakıma sanat
 nesnesi artık herhangi bir objeye dönüşüyor.

Sanat artık kendisini topluma tükettirerek varlığını korumaya
 devam ediyor. 

Bir sanat nesnesi için artık ifade ettiği anlam değil o ortaya
 çıkarılırken kullanılan malzemeler sanat eserinin fiyatını belirliyor. Sanat
 eserlerini toplumun tüketme çılgınlığına yetişebilmesi için kopyalamaya
 başlıyoruz bu durum da o sanat eserinin artık tek ve biricik olmadığını
 göstermektedir. Sanat nesnesi, tüketim nesneleri gibi kopyalanabilir,
 çoğaltılabilir bir hale geliyor ve bir bakıma artık tüketim nesnesi sayılmaya
 başlanıyor.

&nbsp;Eskiden bir anlam ifade
 eden, gördüğümüzde ona kendimizin farklı anlamlar ve hisler yüklediği sanat
 eserleri artık piyasadaki talebi karşılamak adına o kadar hızlı üretiliyor ki
 artık sanat eserindeki imgeler insanlar için hiçbir şey ifade etmiyor.

&nbsp;Baudrillard’a göre
 sanattaki illüzyon ortadan kalkmış, onun yerini ise simülasyon almıştır.

Değişen tüm bu düzen içerisinde sanat gibi sanatçı da değişime
 uğramıştır. Tüketim kültürü ve tüketim toplumu, sanatçıyı, sürekli üretmek
 zorunda kalan bir insana dönüştürmüştür. 

Tüketim kültüründeki sanat eserine sahip olma arzusu, sanat
 eserinin insana sağladığı statü isteğinin bitmek tükenmek bilmez talebi
 sanatçının artık biricik ve anlam dolu sanat eserleri yapmasını engellemekte ve
 sanatçının adeta bir tüketim metası oluşturan kişi olarak görüşmesine sebep
 olmuştur.

Tüketim toplumlarında sanatçı meydana getirdiği sanat eserinin
 niteliğinden çok kendisi ve kendisini üretmesiyle gündemde kalmaktadır ve
 tanınmaktadır.

&nbsp;Tüketim toplumlarında bir
 sanat eserini ortaya koyan, ona anlam yükleyen, tek ve biricik olmasını
 sağlayan sanatçılar da aynı sanat eserleri gibi içi boşalmış bir vaziyettedir.

&nbsp;Sanatçılar eskiden
 eleştirdikleri dünyanın ve toplum düzeninin içinde yaşamaya başladıkça bu
 düzenin getirilerine göre davranmaya başlamışlardır. 

Tüketim toplumlarında sanatçılar da tıpkı toplumun diğer insanları
 gibi davranmaya başlar hatta buna mecbur bırakılır.

Tüketim alışkanlıklarının değişmesi hem sanatçıyı hem de sanatı
 derinden değişime mecbur bırakmıştır. 

Tüketim toplumlarında sanatçılar tüketim arzusuna ve talebine
 yetişebilmek için adeta bir tüketim nesnesi üreticisi gibi davranmak zorunda
 kalmıştır. 

Sanatçının tüketim toplumunda tek amacı talebin karşılanmasını
 sağlamak ve kendisini bu şekilde üretmeye devam etmektir. 

Geniş bir çerçeveden bakıldığında sanatçı aslında eleştirdiği
 şeyleri gerçekleştirmeye mecbur bırakılmış ve sanatın içi tüketim toplumu
 sebebiyle boşaltılmıştır.

1923 yılında Mustafa Kemal Atatürk’ün yapmış olduğu ilk basın toplantısını basın onur günü olarak belirlenmesinin ardından, her yıl 16 Ocak Basın Onur Gününü kutlarız. Günümüz şartlarında basın onur gününün halkımız tarafından bilindiğini hiç zannetmiyorum. Oysa her yıl bu önemli ve özel gün, basın camiasında kutlanmaktadır. Türkiye’de basının önemine en çok vurgu yapan Cumhuriyetimizin Kurucusu Mustafa Kemal Atatürk “Basın hürdür, basından doğan sakıncaları da yine basın giderir” ifadeleri ile basına verdiği değer görüldüğü gibi çok önemsenmiştir. Ancak bugün basın mensuplarının bırakın onur gününü varlığının bile varlığı tartışılır oldu. 16 Ocak 1923’te İzmit Kasr-ı Humayun’da gerçekleştirilen bir toplantı ile Cumhuriyet fikrini ilk gazetecilere açıklayan Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk, basının ne kadar onursal bir görev üstlendiğini burada ifade etmiştir. Özellikle yerel basının, zor koşullarda toplumsal değerleri ve tarafsız anlayışı ile yayınını sürdürme gayreti, demokratik toplum düzeninin korunmasında önemli yer almaktadır. Biliyoruz ki basın çalışanlarımız, 16 Ocak 1923’te Atatürk’ün verdiği değerle her daim anılırlar. Atatürk’ün izinden giderek halkımızın basın onurunu da el üstünde tutması, baş tacı etmesi en büyük arzumuzdur. Bu vesileyle tüm gazeteci dostlarımızın ve basın çalışanlarımızın basın gününü kutluyorum saygılarımı sunuyorum. Hoşça kalın.

Yurt genelinde birçok bölgede hatta bölge içindeki bölgelerde
 Belediye birlikleri vardır.

Belediyelerin yardımlaşma,
 dayanışma ve fikir alışverişine öncülük etmesi için kurulan bu birlikler sık
 sık üyeleriyle bir araya gelerek durum değerlendirmesi yaparlar.

Tam da bu noktada ne yaparlar sorusunu ben şahsım adına
 soruyor ve değerlendiriyorum, yanlışım da varsa lütfen düzeltin.

Örneğin kendi bölgelerimizden söz
 edersek;

1- Marmara Belediyeler Birliğimiz var.

2- Trakya Kent Belediyeler Birliği var.

Bir de Türkiye Belediyeler Birliği vardır ki bu birliğe de
 tüm belediyeler doğal üyedir.

Söz etmek istediğim husus, bu
 birliklerin hizmetleri belediyelere neler sağlıyor?

Ben birçok kez Marmara Belediyeler Birliği’nin
 toplantılarına katıldım. 

Her belediye kendi çapında çalışmalarını anlatıyordu.

Ne var ki hiçbir belediye de
 birbirinden esinlenerek bölgelerine yenilikleri getiremiyorlardı.

Neden mi?

&nbsp; &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; &nbsp;Bir belediyenin gücü başka bir belediyeden
 farklı olunca uygulama zorlaşıyor.

Büyük belediyelerin projeleri küçük belediyelerin ekonomik
 yapısına uymazken, küçük belediyelerin de ekonomisi büyük belediyeleri örnek
 almaya imkân sağlamıyor.

Hal böyle olunca fikir alışverişleri sadece bilgi birikimi
 olarak kalıyor.

Bu durumda yapılan toplantılar
 tanışma, kaynaşma ve birlik beraberlik temennilerinden ileri gitmiyor.

Ancak tatil amaçlı süreç yaşanıyor.

Peki çözüm nedir?

Belediyeler birliklerini bence kendi güçleri ölçüsünde oluşturmalıdır.


Destek sağlayabilen projeler yardımlaşmaya elverişli ve
 örnek nitelikte olmalıdır. &nbsp;

Tabi bu belediyeler içinde lokomotif vazifesi gören bir
 güçlü belediyede bulunmalıdır.

Marmara Belediyeler Birliği, Trakyakent Belediyeler
 birliğine göre geniş bir yelpazeye sahip.

Dolayısıyla Kırklareli ve Çevre
 belediyelerin oluşturabileceği bir belediyeler birliği hayata geçirilirse daha
 yararlı hizmetler sağlanabilir.

Yardımlaşmalar araç gereç, teçhizat gibi konularda imece
 usulünü bile paylaşabilirler.

Elbette yukarıda kendi
 fikirlerimi sundum. Bölgemizdeki belediyelerin ilgisini çekerse bu projemi
 değerlendirebilirler.

Sağlıcakla. 

Hoşça kalın.

Kırklareli’de gerçekleştirdiğimiz sosyoloji buluşmalarında sık sık
 konuştuğumuz bir ayrımı sizlerle de paylaşmak isterim. Sivil veya geleneksek
 dinin gerçekte ne olduğu ve ne anlama geldiğine ilişkin bir kavramsal
 karışıklık bulunmaktadır, genellikle sivil dinden bahsedilirken geleneksel din,
 geleneksel dinden bahsedilirken de sivil din anlatılıyormuş gibi olmaktadır.

&nbsp;Geleneksel dinden
 uzaklaşıp, sivil dine bir dönüş söz konusu olmaktadır. Modernizm kişiye din
 alternatifinde inançlarının yerini alabilecek olgular sunmasından kaynaklı
 olarak kişilerin dinden uzaklaşması olağan karşılanabilir. 

Dini kaynaklara dayalı olarak bilimle birlikte birçok duruma da
 açıklık getirildiğinden dolayı modernitede döneminden dinden bir kopuş gözükmekte
 ama asla yok olması, ortadan kalkması gerektiğine dair çalışmalar söz konusu
 değildir.

Kamusal alan kavramı, modern siyasal ve sosyolojik literatürde,
 toplumu oluşturan bütün unsurların katılımı, tüm toplumun kabulünün ürünü olan
 kararların ortaya çıkışı, müzakere ilkelerinin neler olacağı vb. birçok
 boyutuyla tartışılmış ve çeşitli yaklaşımlar geliştirilmiştir.

&nbsp;Kamusal alanın nasıl olması
 gerektiğiyle ilgili olan tartışmalar günümüzde de hala devam etmektedir. Din ve
 kamusal alan ilişkisi ele alındığında, sekülerleşme ve din ilişkisi ve kamusal
 alan özellikle ilgilenilmesi gereken konulardır. 

Özellikle dinin son dönemde insan ve toplum hayatındaki etkisi, bu
 etkinin modern kamusal alanla ilişkilendirilmektedir. 

Kamusal alan, kavramı kendi içinde iki temel kavramı
 barındırmaktadır, Birinci, yönüyle mekansaldır, toplumsal hayat içerisinde
 fikirlerin, ifadelerin ve tecrübenin üretildiği, ortaya çıktığı, paylaşıldığı,
 yayıldığı ve müzakere edildiği toplumsal alanları ifade eder.

İkincisi ise anlam üretim alanları açısından normatif bir ilkeyi,
 bir ideali belirtir. Ortak, aleni, açık ve eleştirel olan anlamına gelir.
 Kamusal alan, tartışmalarıyla birlikte geleneksel din kavramının tanımıda
 değişikliğe uğramıştır, sekülerleşmeyle birlikte din olgusu eski etkisini
 yitirmiştir.

&nbsp;Sivil din ise, Batı
 kültürlerinde dinin kurumsal bir şekli olarak Kilise’nin çoğunlukla devletin
 yapısından ve kısmende toplumun sosyokültürel yapısından uzaklaştığı dönemde
 ortaya çıkan kavramdır. Geleneksel dinde ise batı kültüründeki gibi bir anlamı
 yoktur sivil dinin, devlet algısıyla hiçbir şekilde ilgisi olmayacak şekilde
 vahyedilmiş olan dindir. 

Sivil din kavramını ilk olarak kullanan kişi, Jean j.
 Rousseau’dur, kavramın tanımını da halkın devlete ve yönetici elite bağlılığını
 sağlamlaştırmak ve pekiştirmek olarak yapar. 

Rousseau, halkın devlete olan bağlılığını artırmak ve
 sağlamlaştırmak için bir din arayışına girer eğer böyle bir dini bulabilirse,
 halkın inançlı ve bağlılık duygularıyla devlete olan görevlerini de yerine
 getirmiş olacaklardı.

&nbsp;Onun, din olgusu insanın
 hayatı boyunca, hangi davranışları sergilemesi, neye göre yaşaması gerektiği
 inandığı inanç belirler bundan dolayı, ona göre mutlaka kendi hayatlarını
 dayandırabilecekleri bir inançları olması gerekiyor. 

Savunulan görüşlere, islami olarak görülmese de sivil din
 islamiyetin ta kendisidir, inananlar, dini inançlarını doğrudan Hz.
 Muhammed’ten gördükleri gibi uygulamada kişisel ve sosyal olarak özgürdürler.
 İslam tarihi boyunca, sivil din yanlış anlaşımalara maruz kaldı, müslümanların
 anlayışlarına göre sivil din, islamın bir alternatifi olarak ortaya çıkmıştır.

&nbsp;İslam’daki sivil din
 anlayışında kutsal din ve sivil din ayrımı yoktur, islam’daki sivil dinin farkı
 şudur, sivil din kutsal dini de kapsar ama kendisiyle devlet arasına mesafe
 koyar. Bunun amacı, devletin hakimiyetini kutsal dinin kişisel, sosyal ve
 kültürel uygulamalarından uzak tutmaktır.

Sivil din, islamiyeti de içinde barındırır, ancak geleneksel din
 anlayışında devletin din olgusuna ayrı bir bağlılığı vardır, akıl çağıyla
 birlikte bilime inancın artmasıyla birlikte din etkisini kaybetti.

Moderniteyle birlikte artık geleneksel din kavramı yerini sivil
 dine bırakmıştır.

Hangi inanç sistemi olursa olsun bir din, ona inanların
 ihtiyaçlarına cevap verebilmesi için içinde bulunulan zaman ve mekânın rûhuna
 hitap edebilmeli ve adapte olabilmelidir. 

İslam bunu sivil din kurumu olarak tarîkatlar aracılığıyla
 yapmıştır. Bu, insanoğlunun inanç ve yaşantısından bağnazlığı uzun tutmak bir
 yoludur. 

Aynı şekilde Kâbe İslam’da sivil dinin bir sembolü olarak gözükür.

Sanayileşmekte olan toplumlardaki ekonomik ve sosyal
 değişimlerin özellikle de yeni ortaya çıkan yaşam ve kimlik tarzlarının
 incelenmesinde modern ve geleneksel ayrımının temel çerçeve olarak alınmasıyla
 ilgili derin kavramsal rahatsızlık son zamanlarda literatürde sık sık ifade
 bulmaktadır. 

Apartmanlar ve orta sınıf evleri sınıflar arası kesişim ve
 etkileşim için fiziksel ve sosyal bir ala oluşturuyor.

&nbsp;Bunu Türk toplumunun
 kendi farklılıklarını ve dışlanmışlıklarını hizmet ettikleri orta sınıfların
 fiziksel ve kültürel sınırları içinde yaşıyor olmalarında dolayı en derinden
 hisseden, kırsal kesimden kente göçmüş olan insanlar. 

Kentteki göçmenlerin çoğunluğunun tersine, kapıcı aileleri
 orta ve üst sınıfa ait muhitlerde çalışıyor ve yaşıyorlar erkek kapıcı eşi ise
 ev işleriyle görevli hizmetli olarak işe alınıyor. Kapıcı eşleri, ev işleri
 alanında gerçek bir tekel kurmuş durumdadır. 

Kentin hızlı büyümesinde orta sınıf konutlaşmasının ortaya
 çıkışı kentli orta sınıfların genişlemesinin bir sonucu idi ancak aynı zamanda
 kişisel ve toplumsal alanlar arasındaki sınırların sınıf çizgileri
 doğrultusunda yeniden yapılanması anlamına geliyordu. 

Göçmenler orta sınıfın varoluşunun giderek daha da
 vazgeçilmez bir parçası olurken orta sınıf köylülerin tam tersi bir konumda
 tanımlanması ortaya çıktı. Bu gruplar arasındaki temas sınır tanımlayıcı etkinliklerin
 yoğunlaşmasına yol açtı. 

Kapıcı herkesin paylaştığı bir uşak ve tamirci olarak
 kadınları yaşamın pis ve adi unsurlarından koruyor, kocaları da ev ile ilgili
 zaten sınırlı sayıdaki sorumluluktan kurtarıyordu. Kapıcıların konumları bu
 kadınlara her ne kadar farklı bir sınıftan da olsa erkekler üzerinde bir
 üstünlük hissi veriyordu. 

Emeklerin ucuzluğu sayesinde kapıcılar Türkiye’de kentli
 orta ve üst sınıfların düzenli ve rahat bir hayat sürmelerini sağlıyor. Bu iş
 kolu kapıcı ailelerini kentsel alanda, gerçekte karanlık bodrum katındaki
 geçici mesken mahalleri ile simgelenen içerideki yabancılar konumuna
 yerleştirse de modernleşen grupların bir araya geleceği mekan yaratıyor. 

Kapıcı ailelerin daha geniş gecekondu camiası ile göç
 kalıpları ve sınıfları da dahil olmak üzere birçok ortak yönü bulunuyor. Ancak
 mesleğe dayalı kolektif bir kimlik onları gecekondu yerleşimlerinde yaşayan
 muhtelif mesleklerdeki göçmenlerden farklı kılıyor. Kent alanındaki göçmenin
 kenara itilmiş konumunu tanımlamak için yabancı terimini kullanırsak bu durumda
 kapıcıları da içerideki yabancılar olarak adlandırabiliriz. 

Kapıcı daima ailesiyle birlikte çalıştığı apartmanın bodrum
 katında yaşıyor ki bu mesleki itibar açısından kendisine büyük bir fayda
 getirmiyor. Konutun koşulları apartman sakinleri ile paylaşılan herhangi bir
 alan hissi vermediği gibi orta sınıf apartman sakinlerinin onları hor
 görmelerine ve kendilerinden ayrı tutmalarına neden oluyor. 

Kapıcı evlerinin mekânsal yerleşimleri çeşitlilik
 göstermekle birlikte hepsi aynı rahatsız edici koşullara sahip. Odaların
 dağılımı içinde yaşayan kişilere hiçbir şekilde korunma hissini yaşatmıyor.
 Orta sınıf bu tehlikeli olacak kadar yakınında bulunan yabancıları hor görerek
 onları ait oldukları yerde tutuyor. 

Daima her iki sınıftan kişiler arasındaki etkileşimi
 yönlendirmek yoluyla özellikle çocuklar arasında fiziksel yakınlık ve samimiyet
 nedeniyle azaldığı düşünülen sosyal mesafenin varlığını teyit eden bir görev
 üstleniyor.

Kapıcı ve eşi yüzünden doğabilecek kaynaşma tehdidi araya
 sınırları iyi belirlenmiş ritüeller sokmak suretiyle idare ediliyor. Kapıcı
 aileleri ile apartman sakinleri arasındaki sınıf ve statü farklılıklarını öne
 sürebilmek ve teyit edebilmek için değiş tokuş sistemine eşitsiz katılım
 biçiminde çok merasimli bir sosyal temas gerçekleştirilmektedir.

&nbsp; Son bir haftadır
 etkin soğuk hava yurt genelini etkisi altına aldı. 

Kırklareli’de de yaşadığımız olumsuzluklar güncel hayatımızda
 da bir dizi sıkıntılar yaşattı.

&nbsp; İl merkezinde kar
 yağışı olmasa da Demirköy ve Dereköy kar altında kaldı. 

Yol ulaşımları aksamaları oluşmasın diye İl Özel İdare
 araçları her daim bu bölgelerde kar kürüdü.

&nbsp; Balkanlardan gelen
 kar ve soğuk hava ikiye bölünerek, soğuk hava il merkezi ve bazı ilçelerinde;
 kar ise sınır ilçelerde etkisini gösterdi.

&nbsp; Tüm bu
 olumsuzluklara rağmen hayata olumlu bakmaya çalışan vatandaşlar zaman zaman
 grip gibi rahatsızlıkları istemeseler de yaşadılar.

&nbsp;&nbsp; Evet

Şimdi konumuza geliyorum.

&nbsp; Kırklareli Valiliği
 kış dönemlerinde olası olumsuzluklar için Dereköy ve Demirköy yollarında etkin
 tedbirler aldı.

Özellikle İl Özel İdare bu konuda profesyonel ekiple
 çalışmalarını sürdürerek başarılı bir şekilde tuzlama ve kar küreme işini
 gerçekleştirdi.

&nbsp; Meteoroloji
 verilerine göre halen etkili olması beklenen soğuk ve kar yağışı için de
 halkımızı daha dikkatli olmaya davet ediyorum.

Ekonomik şartlar nedeniyle zorlaşan yaşam koşullarında bir
 de hastane kapılarında şifa bulmaya çalışmayalım.

&nbsp; Sağlıklı yaşamla
 mevsimleri sevdiklerimizle paylaşalım. 

Biliyorum imkansızlıklardan keyif almak zordur.

Hiç değilse para gerektirmeyen etkinliklerden mutlu olmaya
 çalışalım.

&nbsp; Hayat yaşadıkça
 güzel.

Mutsuz olduğunuz konuları bir tarafa atma gayretiyle,

Doğacak güneşle, gelecek güzel günlere çıkalım.

Lütfen dikkat.

Hoşça kalın.

Kırklareli’ye dönerken gördüğüm asker kışlaları bana
 sürekli üzerinde düşündüğüm konuda yazı yazdırdı. Bugünkü yazımda size askeri
 organizasyonun önemini anlatacağım. Batı dışı ülkelerin toplumsal olarak çözümlenmesinde
 de ordu araştırma birimleri ile&nbsp;üniversiteler&nbsp;arasında çeşitli&nbsp;iş birlikleri&nbsp;gerçekleştirmiştir. &nbsp;

Araştırmanın amacı, görece olarak kapalı bir toplumsal
 sistemin içeriden nasıl göründüğünü ve mevcut toplumsal, siyasi ve idari kurumların
 ve de etnik ve&nbsp;sosyo-ekonomik grupların halihazırdaki konumları üzerinde bir baskı
 olduğunda nasıl tepki verdiklerini tahmin etmektir.&nbsp;

Batı dışı dünyada gerçekleştirilmek istenen sosyal,
 ekonomik ve siyasal gelişme süreçlerinin tanımlanması, hızlı toplumsal değişim
 getireceği sosyal düzendeki bozulmaların öngörülmesi, projenin en önemli
 hedefleriydi, ordu ve savaş nasıl ki 19.yy&nbsp;ulus-devlet siyasetinin dışarıda etkinlik kurmak
 için en önemli vasıtası olduysa Amerika için de Batı dışı dünyadaki etkinliğini
 kurmanın amacı olmuştur. 

Projenin genel amacı&nbsp;bu ise de&nbsp;alt hedefleri de mevcuttur; hedef bölgelerdeki yerli
 birliklerin ve insan topluluklarının tepkilerini tahmin etme metotlarına
 ilişkin sosyal ve davranışsal bilim çalışmaları yapmak, bu çalışmalar yoluyla
 isyan bastırma, askeri yardım, konvansiyonel olmayan savaş ve psikolojik
 harekatlardaki artan personel ihtiyacını karşılamak, ileride yapılmak istenen
 başka çalışmaların ön araştırmalarının yapılması vardı.&nbsp;&nbsp;

Amerika, Batı dışı ülkelerinin askeri anlamda olan
 pozisyonlarını araştırmak eksiklerini bulmak ve kendi yeniliklerini buna göre
 yapmayı hedeflemektedir, genel anlamda öğrendiği bilgiler askerlerin savaş
 esnasında nasıl davrandıkları, psikolojilerinin ne kadar sağlam olduğu ve savaş&nbsp;anında
 onları nasıl yenebileceklerini araştırırlar, askeri sosyolojinin&nbsp;temeli de&nbsp;burada&nbsp;çıkar ve kurumsallaşır.&nbsp;

Savaştığı toplumu ve&nbsp;onun&nbsp;stratejilerini öğrenmek her zaman işe yarar, çünkü
 düşmanının eksik yönlerini bulup onun eksiklerine göre hareket edersen savaşı
 kazanmanda kolaylaşmış olur.&nbsp;Ordu’ya sosyologların girmesinden sonra
 psikologlar da girer ve araştırma alanları daha da genişlemiş olur,&nbsp;sadece
 ordunun incelenmesi yetmez diğer konularla ilgili de analiz ve araştırma yapmak
 işe yarar.&nbsp;&nbsp;

Soğuk savaş döneminde sömürgecilik faaliyetleri azalmıştır ve
 sömürge&nbsp;ülkeleri&nbsp;bağımsız devletler kurmuşlardır bu olay sıcak çatışmayı
 azaltmıştır bazı zamanlardaysa da düşük yoğunlukta bir sıcak çatışma ortaya
 çıkmıştır. 

Düşük yoğunluğu olan savaşların sıcak çatışmaya dönüşmesi ile
 birlikte, Amerika’nın bu bölgelere dair, özellikle direnişin insan kaynaklarına
 dair bilgi ihtiyacı artmıştır. Askeri sosyoloji&nbsp;çalışmaları Vietnam savaşı
 ile ivme kazanmıştır. Bu savaşta askeri sosyoloji çalışmalarının artması artık
 kurumsallaşmış olması ve&nbsp;Vietnam&nbsp;savaşında da gerek duyulmasından kaynaklıdır. 

&nbsp;

Soğuk savaşın başlamasıyla Askeri sosyolojinin temel konularından
 biri olan Batı dışı toplumların çözümlenmesi olgusu,&nbsp;Vietnam&nbsp;savaşında
 somut bir hale gelmiştir. 

&nbsp;

Amerikan ordusu, konvansiyonel savaşın dışında bir savaşma tarzı
 ile&nbsp;karşılaşmıştır, teknolojik ve fiziki olarak güçlü olsa da savaşı hızlı bir
 şekilde&nbsp;sonuçlandıramamıştır.

&nbsp;Bu savaş belli sorunlar
 ortaya çıkarmıştır artık hedef gerilla olgusunun çözümlenmesi ve ona göre
 hareket edilmesidir,&nbsp;savaşma stillerini ve nasıl hareket ettiklerini
 öğrenmek önemli bir detaydır. Gerilla savaşına dair araştırmalar da oldukça
 artmıştır bu dönemde.&nbsp;

Vietnamlı gerillaların toplumsal dayanaklarını ve motivasyon
 unsurlarını anlamak noktasında kuzey&nbsp;Vietnamlı&nbsp;bir
 generalden çeviri yapılmış ve başka ülkelerin gerilla savaşı tecrübeleri
 incelenmiştir.&nbsp;&nbsp;&nbsp;

&nbsp;

Askeri sosyoloji uzmanlarının bu tip projelerde yer alma
 sebepleri, Amerika ordusunun isyan bastırma konusunda kullanacağı toplumsal
 bilgilerin, sadece sosyal bilimciler tarafından sağlanabilecek türden bilgiler
 olmasıdır.

&nbsp;Çünkü, sosyologlar onların
 sadece savaşma şekline&nbsp;değil
 de&nbsp;bunların temeline inerek
 araştırma yaparak bir rapor sunacaklardır ve gerillaları ve o toplumu analiz
 edebilmeleri için askeri sosyoloji kuramına olan ihtiyaçları da artmış
 olacaktır.&nbsp;&nbsp;

Toplumsal ayaklanma ve direniş olguları askeri olmanın ötesinde
 dinamikler de taşımaktadır. Bu dinamikler anlaşılmadan, kaynakları tespit
 edilmeden yürütülecek askeri müdahaleler netice vermeyeceğinden, sosyologlar
 çalışmalarının bu yönde yoğunlaştırmışlardır. 

Böylece Vietnam’a yönelik askeri sosyoloji çalışmaları sosyolojik
 ve toplumsal kaynakları merkeze almıştır.&nbsp;&nbsp;

Askeri sosyoloji çalışmaları,&nbsp;Amerika’nın&nbsp;daha
 sonraki&nbsp;karşılaşacağı&nbsp;sorunlara nasıl tepki vermesini de öğretmiş
 oldu, çıkan isyanları nasıl bastırması gerektiğini bile bu çalışmalardan çıkan
 sonuçlara göre bastırmayı başardı.&nbsp;Bu yöntemlerin işe&nbsp;yaradığı da&nbsp;kanıtlanmıştır.&nbsp;

&nbsp;

&nbsp; Dün ve önceki gün
 etkili olan fırtına İl genelinde birçok maddi hasarın oluşmasına neden oldu. 

Özellikle hafif malzemelerden yapılan çatılar ne yazık ki
 esen fırtına karşısında dayanamadı.

&nbsp; Eski tip çatılar
 yani kiremit şeklinde döşenmiş, alttan telle bağlanmak suretiyle yapılmış
 olanlar ağırlıkları nedeniyle daha fazla dayanıklılık gösterdikleri için hasara
 uğramadılar.

Günümüzde Ahşap Çatı malzemesini kullanmak suretiyle üzerine
 ince sunta işlenerek onduline döşenen çatılar ise her daim uçan ilk çatılar
 oluyor.

&nbsp;&nbsp; Elbette bu
 malzemelerden yapılan çatıların da uygulamada bir dayanıklılık şekli vardır. 

O konuda yetkililerin bir projesi olsa gerek, yoksa da yapılmalıdır.

&nbsp; Eğer bu yönde
 projeler var da uygulanmıyorsa denetimler arttırılarak çözüme
 kavuşturulmalıdır.

Uçan sadece çatılar olmadı.

&nbsp; Bu bir doğal afet bazen
 elden bir şey gelmez. 

Örneğin ağaçların kırılması, kökten sökülmesi gibi olaylar
 karşısında çaresiz kalabiliyoruz. 

&nbsp; İl genelinde en çok
 göze çarpan doğa zayiatı ağaçlar üzerinde gerçekleşti.

&nbsp; Fırtına sonrası
 birkaç ilçeyi dolaştım. 

Edindiğim izlenimlerde fırtınanın küçük çaplı olmadığını
 gördüm. 

30 ila 70 kilometre arasında estiği ifade edilen fırtına pek
 tabii ki birçok olumsuzlukları da beraberinde getirdi.

&nbsp; Ben tekrar çatı
 mevzusuna geçiyorum.

Eski düzen çatılar eskide kaldı kalasmış, kiremitmiş gibi.

Artık çatılar karkas demirden, ızgaraları profillerden oluşmalıdır
 diye düşünüyorum üstüne kullanılacak malzemeler de vidalama sistemiyle
 uygulanmalıdır.

&nbsp;Tabi bu işlemi
 yaparken de en önemli detay çatı karkasının bina kirişlerindeki bağlantısıdır.

Bu yazdıklarım benim fikrim.

Elbette ki işin doğrusu uzmanların bildiğidir.

&nbsp;Allah cümlemizi doğal
 afetlerden korusun.

Sağlıcakla,

Hoşçakalın

10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü etkinlikleri Başkan
 Kesimoğlu’nun davetiyle devam etti.

Sayın Kesimoğlu’na düzenlediği davet için teşekkür ediyoruz.

&nbsp; İstasyon mevkiinde
 Dostluk Evi’nde bir araya gelen basın mensupları, Kesimoğlu’nun ev sahipliğinde
 toplandı.

10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü münasebetiyle duygu ve
 düşüncelerini basın mensuplarıyla paylaşan Kesimoğlu “Yerelde gazetecilik
 yapmak zordur. Haber alma ve habere ulaşabilme anlamında da büyük sıkıntılar
 yaşıyor, basınımızı çok iyi anlıyorum. Bizler basınımızla bir aile gibi
 olduğumuz için, sorunlarını da yakından takip edebiliyorum” dedi.

Yaklaşık üç saatlik bir sohbet havasında geçen kahvaltıda
 belediye hizmetlerinden gündeme dair birçok konu paylaşıldı.

Başkan Kesimoğlu, her yıl basın bayramında gazeteci
 arkadaşlarla bir araya geldiklerini hem bilgi alışverişi konusunda hem de
 gündemle alakalı bilgilerin paylaşımında yararlı sohbetler edildiğini kaydetti.

Başkan Kesimoğlu tüm basın çalışanlarının da ayrı ayrı
 bayramını kutladı.

Evet…

Bir 10 Ocak daha geride kaldı.

Her yıl yeniliklerle dolu basın çalışanlarının yükünü
 hafifletecek birtakım projelerin oluşumunu beklememize rağmen o gelmeyen
 yenilikleri biz yine de bekliyoruz. Umudumuzu yitirmedik. Bu yıl da aynı
 temennileri tekrarlıyoruz.

Ancak;

Her şey bir yana yerelde yöneticilerin basına sahip çıkması,
 onların sorunlarımızı kendi sorunu gibi görmesi Sayın Belediye Başkanlarımızca her
 zaman benimsenmiş ve gereken hassasiyetler gösterilmiştir. 

&nbsp; Dün kahvaltı
 davetinde bir araya geldiğimiz Başkan Kesimoğlu’na da inceliğinden dolayı çok
 teşekkür ediyoruz.

&nbsp; Her zaman basının
 destekçisi olan Başkan Kesimoğlu, bir kez daha basına el verdiğini ve
 desteklediğini yaklaşımlarıyla ortaya koymuştur.

Zaman zaman aklıma takıldığı için, cümlelere dökmenin benim
 için faydalı olacağını düşündüğüm bir konuya değinmek istiyorum bugün.

Kırklarelili vatandaşların da arasında fark ediyorum aynı
 şeyi. 

Üslup sorunu artık her yerde ne yazık ki.

&nbsp;Sadece gençlerin
 arasında değil, sadece o çok bahsedilen Z kuşağında değil. Ne yazık ki ülkenin
 her bir bireyinde var bu sorun. 

Birbirimizi mi tanımıyoruz yoksa kendimizi çok iyi
 tanıdığımızı mı düşünüyoruz da bunlar oluyor bilemiyorum. 

Uzun uzun düşünüyorum bazen bu konuyu. Herhangi bir yanıt
 veremiyorum kendime. &nbsp;

Nedendir bilinmez insanlar karşısında kendisinden herhangi
 bir konuda daha düşük birini gördüğünde egosu yükseliyor. 

&nbsp; Ego, hani hepimizin
 içerisinde var olan o büyük canavar.

Ne güzel ki birileri bunun önüne geçebiliyor. İçindeki o
 canavarı sabitleyebiliyor, sakinleştirebiliyor.

Diğerlerini hepimiz biliyoruz değil mi?

&nbsp; Mutlaka hayatımızda
 öyle birileri var. Belki de biziz. &nbsp;

Aslında ego kelimesini de yanlış kullanıyoruz. 

&nbsp; Psikolojide ego
 aslında benlik olarak resmedilir. 

Freud yapısal kuramında ruhsal aygıtı id (altbenlik), ego
 (benlik) ve süperego (üstbenlik) şeklinde bölümlere ayırarak inceler. 

Ancak bunlar somut, elle tutulur ve gösterilebilir yapılar
 olarak düşünülmemelidir. Her biri, ruhun belli özellikler taşıyan işlevlerine
 verilen addır. Bir sistem olarak düşünülen egonun temel işlevi
 düzenleyiciliktir. 

Ego; id’den gelen istekleri, çevresel koşulları ve
 süperegonun değerlendirmelerini dikkate alarak bireyin belli bir yönde
 davranmasını sağlar. 

Bu süreçte iç ve dış dünyadan gelen uyaranlar algılanır. İç
 değerler, gerçeklik ve toplumsal koşullar-kurallar dikkate alınarak algılar
 değerlendirilir.

&nbsp;Ego; gerçekliği, id
 ve süperegoyu dikkate alarak belli bir denge tutturmaya çalışır. Bu denge
 tutturulamadığında ortaya çıkan anksiyete ile baş etmek için de savunma
 düzeneklerini kullanır. 

Ego işlevlerinin önemli bir kısmı bilinçdışı nitelikler
 taşır. Örneğin savunma düzenekleri bilinçdışı işler. Başka bir deyişle birey
 savunma düzeneği kullandığının farkında değildir.

&nbsp; 

Bilinçlilik bir ego işlevidir. Birey yaşadığının ve
 yaşadıklarının farkına ego aracılığı ile varır.

&nbsp; 

Ego iç dünyadan ve dış dünyadan gelen uyaranların algıya
 dönüştürülüp dönüştürülmeyeceğini ve nasıl bir algıya dönüşeceğini belirler. Bu
 süreçte uyaranların büyük bir kısmını da bilinçdışına iter.

Ego gücü kişinin gerçeği değerlendirme yetisinin uygun biçimde
 geliştiğini, iç dünyadan ve dış dünyadan gelen uyaranları birbirinden
 ayırabildiğini, dürtülerinin uygun biçimde doyurabileceği yolları
 arayabilmesini ve zorunluluk söz konusu olduğunda doyumu geçici ya da kalıcı
 olarak engelleyebildiğini ifade eden bir kavramdır.

Gerçi bu iki kavramın farklı kavramlar olmadığını bilmek
 biraz araştırma gerektiriyor. 

&nbsp; Ne yazık ki bunun da
 ayrımını bilemiyoruz ama bunu şu şekilde açıklayabiliriz sanırım;

İnsanlar benliğinin sınırlarını o kadar ayarlayamıyor ki, o
 alt benlik kişiyi ele geçiriyor.

Bu da insanların davranışlarına yansıyor. 

Aslında en büyük sorunumuz bu.

Davranışlarımızın nasıl değiştiğinin, dışarıdan nasıl
 göründüğünün farkında değiliz. 

&nbsp; Söylediklerimizin
 karşımızdakinde nasıl bir etki yarattığını bilmiyoruz. 

Bilseydik aynı şeyleri yapar mıydık, bundan da emin değilim.

Muhtemelen birileri yapmaya devam ederdi.

Umarım, kendi davranışlarımızı başkalarının istekleri
 doğrultusunda yönlendirmekten vazgeçip kendimiz olabiliriz. 

Hoşça kalın

Sanatsal etkinlik çağlara ve toplumsal içeriklere göre
 evrilir. Eleştirmenin görevi sanatsal etkinliği şimdiki zamanda incelemektir.
 Doğru bakış açısını bulmak için toplumsal alanda meydana gelen dönüşümleri
 kavramak önemlidir. Aydınlanma felsefesiyle birlikte doğan siyasal modernizmin
 temelinde bireylerin ve halkların özgürleşme isteği vardır. 

Bu anlayış ve kendiliğindenlik felsefesi bireyleri birleştirmeyi
 isteyen otoriteye karşıydı fakat teknoloji ve akıldaki ilerlemeler özgürlüğe
 ulaşmak özgürlüğe ulaşmak yerine üretim sürecinin genel anlamda rasyonelleşmesi
 ve köleleştirme tekniklerinin yerli yerine oturtulmasına imkan sağladı.

Tarihsel modernizm izinden giden sanatçılarda sanata
 modernizm ile aynı işlevi yakıştırmak işlevi yoktur. Başka bir deyişle
 yapıtlarda amaç gerçeklikler biçimlendirmek değil sanatçı tarafından seçilen
 ölçek ne olursa olsun var olan gerçekliğin içinde var oluş şekilleri ya da
 davranış modelleri kurmaktır.

&nbsp;Sanatçının amacı
 hayatının içeriğini kalıcı bir evrene dönüştürebilmektir. Certeau’ya göre modernizmin
 günümüzdeki uzantısı gündelik olanın keşfi ve yaşanmış zamanın düzenlenmesidir.

İlişkisel bir sanatın olabilirliği modern sanatın ortaya
 attığı estetik, kültürel ve siyasal amaçların kökünden sarsılmasının kanıtıdır.

&nbsp;Bu evrimin temelinde
 kentsel kültürün doğması ve yayılması yatar. İkinci Dünya Savaşı’nın bitmesiyle
 artan kentleşme toplumsal müdahalelerin büyümesini ve ayrıca bireylerin daha
 fazla hareket etmesini bunun yanında da zihniyetlerin çevresindeki duvarların
 giderek yıkılmasını sağladı. 

Yapıtların işlevindeki ve sunulma biçimlerindeki değişim
 sanatsal deneyimin giderek kentlileştiğini gösterir. Kent, yakınlık deneyimini
 olası kıldı ve genelleştirdi. 

Sanat daima farklı seviyelerdeki ilişkisel yani toplumsallığın
 bir etmeni ve bir diyalog kurucusu olmuştur. İmgenin potansiyel güçlerinden
 biri de bağlar kurabilmesidir. Sanat kendine özgü bir toplumsallığın üretildiği
 yerdir aslında.

Toplumsal aralık aynı zamanda bir insani ilişkiler uzamıdır.
 Bugünkü toplumsal koşullar hem insanlararası ilişkiler doğrultusunda mekanlar
 yaratıyor hem de insanlararası ilişki olanaklarını sınırlıyor. Toplumsal işlevlerin
 genel olarak makineleştirilmesi ilişkisel uzamı giderek daraltıyor.

Çağdaş sanat, ilişkisel evreni sorunsallaştırarak kuşatmaya
 çalışırken açıkça siyasal bir proje geliştirilmiş oluyor. Sergilerin
 oluşturulduğu toplumsal aralıkta sanatçı, sergilediği simgesel modellerin sorumluluğunu
 üstlenmek zorunda kalıyor. Temelinde ticaretin bulunduğu bir insan etkinliği
 olarak sanat, bir etiğin hem nesnesi hem de öznesi haline geliyor.

İlişkisel estetik materyalist geleneğe dahildir. İlişkisel estetiğin
 yaslandığı felsefi geleneğe karşılaşma materyalizmi ya da rastlantısal materyalizm
 şeklinde dikkat çekici bir tanımlama yapılır. Bu materyalizmin çıkış noktası
 dünyanın olumsallığıdır.

Tarihin ya da sanatın olası bir sonu yoktur. İçeriğe ya da
 eleştirdikleri sisteme göre oyun sürekli olarak yeniden başlar. Form bir
 dünyanın belirleyici özelliklerini sergileyen bir yapıdır. Formlar o zamana dek
 paralel olan iki öğenin sapmasından ya da rastlantısal olarak karşılaşmasından
 doğar. 

Form kalıcı bir karşılaşma olarak tanımlanabilir.
 Dolayısıyla her yapıt yaşayabilir, sürebilir bir dünya örneğidir. Sanat öğün deneyimlerle
 bağlı öznellik anlarını bir arada tutar. Çağdaş yapıtın formu maddi formundan
 öteye uzanır. Birleştirici bir öğe, dinamik bir bitişkenlik ilkesidir aynı
 zamanda.

Modernist estetik, bir form ve kaynak karmasına, formun
 kaynağa yaratıcılık açısından denk olmasına gönderme yaparak formel estetikten
 söz eder. Güncel sanat bir sanatsal önermenin başka oluşumlarla kurduğu dinamik
 ilişkinin buluşmasının dışında form olmadığını göstermektedir.

Estetik tartışma geliştikçe, onunla birlikte formun konumu
 da gelişir. Form, bireyin kendi varlığı olarak kabul ettiği şeyi ötekine
 dayatmak için onunla tartıştığı iletişim alanında doğar.

Sanatçı form üzerinde bir diyalog başlatır. Her sanat yapıtı
 sanatçıya ilişkin tarihsel ve estetik yargılamaların bütünüdür. Sanat hakkında
 ilişkisel bir kuramın çerçevesinde karşılıklı öznellik sanatsal pratiğin özü
 haline gelir. 

Formun yüz haline gelmesi ilişkilerin bu şekilde keşfiyle
 oluşur. İmge bir başka imgenin yerini aldığında ahlaka aykırı olur. Bir imgenin
 içindeki form yalnızca arzunun bir tezahürüdür.

&nbsp;

&nbsp; Kırklareli Şoförler
 Odası Genel Kurulu önceki gün, Esnaf ve Sanatkârlar Odaları Birliği Düğün
 Salonu’nda yapıldı. &nbsp;

&nbsp;Uzun yıllardır
 Başkanlık görevini sürdüren Sayın Ali Fuat Şeker, bu kez de üyelerin desteğini aldı.

&nbsp;İşinde duayen bir
 isim olan Şeker, yıllardır Kırklareli Şoförler Odası Başkanlığı’nda görevini
 başarıyla yürütüyordu. 

&nbsp; 9 Ocak 2022 günü
 saat 12.00’da başlayan genel kurul programı akşam saatlerine kadar devam etti.

İki adayın yarıştığı seçimlerde Ali Fuat Şeker 355 oyla
 yeniden başkanlığa getirildi.

&nbsp; Üyelerle her zaman
 birlik ve beraberlik içinde çalışan Şeker yaptığı konuşmasında; odanın daha iyi
 şartlarda hizmet verebilmesi için birçok projeye imza atacaklarını söyledi.

Şeker, yeniden göreve getirilmesi nedeniyle de tüm üyelere
 teşekkür etti.

&nbsp; Bu köşe yazımda
 Sayın Şeker’in başkanlığa gelmesiyle birlikte yeni bir dönemin başladığını, bu
 dönemde de ekonomik krizlerle birlikte oda yönetimine yansıyacak bir talebin de
 gündemde olduğunu belirtmek isterim. 

&nbsp;Gazetemizi seslerini
 duyuracak bir merci olarak gören üniversite öğrencilerimiz, taşımacılık
 ücretlerindeki zamdan dolayı sıkıntı yaşıyorlar.

&nbsp; Son yapılan zamlarla
 bütçelerinin zorlandığını ifade eden genç kardeşler, Sayın Başkan’dan fiyat uygulamasında
 bir ayrıcalık istiyorlar. Aksi halde dar bütçeli birçok öğrencinin kilometrelerce
 yolu yürümek zorunda kalacaklarını ifade ediyorlar.

&nbsp;&nbsp; Umarım Sayın Başkan
 bu konuda öğrencileri memnun edecek kararlar alınmasına vesile olur. 

Sayın Şeker’in, yeni başkanlığını tekrar kutluyor, başarılı
 çalışmalarının devamını diliyoruz.

Hoşça kalın.

Köşe Yazıları